دنیا خیلی بزرگه. اما ما اونو فقط محدود به خودمون خونوادمون و احتیاجات روزمره امون میبینیم.یعنی اینکه ما دنیای به این بزرگی رو تا جایی که امکانش بوده رو کوچیک کردیمبه اندازه خودمون.اما روح انسان فراتراز مادیات این دنیاست به اندازه ای کوچیک کردیم دنیامون رو که حتی بیشتر وقتا خودمون هم کم میاریم وخسته میشیم به زور توش جا میشیم ولی اگه دنیارو محدود به خودمون نبینیم زندگز کردن لذت بخش میشه حتی باتمام مشکلاتش.
نظرات شما عزیزان:
|